De schipper of kapitein was "de heer van het schip" en belast met het uitvoeren van de opdracht van de "heren van zeventien". Hij was ook verantwoordelijk voor de orde en discipline aan boord, maar ook voor de navigatie. Daarbij werd hij geholpen door de stuurlieden.

Tot de onderofficieren en andere aanwezigen behoorden de bootsman, de schieman, de bottelier, de kok, de konstabel, de provoost, de kwartiermeester, de boekhouder, de ziekentrooster, de timmerman, de zeilmaker, de kuiper, de chirurgijn, de scheepscorporaal en de tamboer.

De bootsman, hield toezicht op het staande en lopende want van het schip, met name met dat van de grote mast. De bootsman had meestal een maat en alle matrozen onder zich.

De schieman had de zorg voor de fokkemast (en boegspriet). De schieman moest tijdens het laden en lossen altijd in het ruim zijn en de goederen goed stuwen. Ook moest hij de zware touwen in het kabelgat goed "wegschieten". Hij had ook een maat.

Hij was ook verantwoordelijk voor de handwapens aan boord, zoals kardoesen, lepels, wissers, handgranaten, vuir, stinkpotten, musketten, roers, pistolen en degens. De konstabel had een of meer konstabelsmaten en vijf of zes busschieters onder zich.                                                                                                                                                                                                                                      De provoost handhaafde orde en tucht aan boord. Misdadigers moest hij opsluiten en van water en brood voorzien. Iedere avond sloeg hij met zijn "gerecht" of provooststok op de grote mast om de bemanning op de regels te wijzen.                            De kwartiermeester was een rang onder de bootsman; hij deelde met hem de taken. De kwartiermeester stond tussen de groepen matrozen en de bootslieden in. Hij had de directe controle over de manschappen, deelde het eten uit en zag toe op de orde tijdens het schaften. Hij was dan bakmeester. De kwartiermeesters gingen mede op wacht en moesten het volk voor de volgende wacht wekken en er voor zorgen dat de roerganger en uitkijk werden vervangen. Ook moesten zij er op toezien dat aan het eind van een wacht gepompt werd om een droog schip aan de volgende wacht over te geven. De kwartiermeesters waren verantwoordelijk voor de lampen bij de kompassen en de lantaarns op het schip. Als de boot of sloep van boord ging moesten zij deze in gereedheid brengen. Ook moest één van hen meevaren.                                                                                                   De boekhouder was belast met het bijhouden van de scheepsboeken; journaal en monsterrollen. Zij moesten bijhouden wie aan boord waren en wie aan boord waren overleden of van boord gegaan. Kortom de boekhouders moesten de administratie verrichten.

De scheepscorporaal moest zorgdragen voor de goede staat van de kleine schiet- en handwapens als musketten, roers, pistolen, houwdegens en pieken. Tamboers en trompetters gaven signalen bij de wisseling van de wacht en wanneer een vaartuig van boord voer, aan land kwam of van andere schepen aan boord kwam.                                                                                    Het lagere scheepsvolk bestond uit matrozen, busschieters, hooplopers en scheepsjongens. De matrozen deden het overgrote deel van het scheepswerk, terwijl de soldaten moesten helpen indien dit noodzakelijk was. Zij kwamen vaak uit de laagste sociale milieus of waren in een weeshuis opgegroeid. De busschieters bedienden het geschut.  De hooplopers waren matrozen in lage rang, ongeoefende matroos, lichtmatroos. De scheepsjongens verrichtten aan boord allerlei karweitjes; Ze waren tussen 10 en 16 jaar oud.                                                                                                                                                                                           Dan waren er nog de soldaten en adelborsten. Een vijfde tot een derde deel bestond uit soldaten. Zij hadden in principe geen taken aan boord. De soldaten gingen naar Azië om daar de Nederlandse vestigingen te bewaken en te verdedigen. Voor hen gold de reis dus als overtocht en werden slechts beperkt ingezet. Als er op zee gevaar dreigde werden ze wel tijdens de reis ingezet. Wel moest de commandeur van de soldaten er zorg voor dragen dat ten allen tijden één soldaat voor de kajuit en één voor de constapels-kamer op wacht stond. De commandeur had kajuits-tractement (een kamertje in de hut).                            De passagiers waren meestal de hoge VOC-ambtenaren (bestuurders, kooplieden, rechters, predikanten), vaak met vrouw, kinderen en bedienden die in Azië voor de VOC gingen werken. Zij verrichtten aan boord geen werkzaamheden, kregen een eigen hut op het achterschip en aten met de officieren. Ook konden zich ambachtslieden onder de passagiers bevinden die in Azië voor de VOC gingen werken.

Officieren en passagier hadden een aparte hut. De rest van de bemanning moest een plaats vinden voor de grote mast in het ruim van het schip. Het was er donker en slecht geventileerd. De hangmatten van zeildoek hingen dicht bij elkaar. Er konden zo gemakkelijk ziektes uitbreken.

De schipper, de stuurlieden, de boekhouder, de koopman, de chirurgijn en de passagiers aten met tinnen eetgerei in de grote kajuit aan een gedekte tafel.

Het voedsel was erg eentonig en arm aan vitaminen, vaak ook vet en zout. Door zout aan voedsel toe te voegen bleef het langer goed. Ook de kwaliteit liet te wensen over en de bewaarmogelijkheden waren niet al te best. Ook de drinkwatervoorziening was na verloop van tijd een probleem. Gegeten werd er in groepen van zes of zeven, de zogenaamde "bakken".  Iedereen kreeg 's morgens een lepel limoensap. Als ontbijt was er gort vermengd met pruimen of rozijnen aangelengd met bier, wijn of water. Het middagmaal bestond uit gekookte erwten of bonen met een saus van boter of vet. Vier keer per week aangevuld met stokvis, twee dagen met spek en een dag met gepekeld rundvlees. Als avondmaal was er het restant van de middag aangevuld met bier en brood. Soms een stuk kaas. Af en toe was er vlees van meegenomen varkens, schapen of kippen en ook wel eens vers gevangen vis.

Naast de werkzaamheden op het schip was er ook tijd voor vertier: muziek, zang, dans, spel, kaarten, dobbelen en dergelijke.

Ziekten als verkoudheid en longontsteking kwamen veel voor. Ook scheurbeuk kreeg men door een tekort aan verse groenten en fruit. In de tropen was er het gevaar voor malaria.

Eindelijk na een lange zeereis van 156 dagen, van soms windstilte en soms stormachtig weer, van kou, regen en brandende hitte kwam de Berkel op maandag 1 oktober aan bij Kaap de Goede Hoop.

Uit het verslag van aankomst bleek, dat er drie doden te betreuren waren en wel veertig zieken. Dat was vooral een gevolg van het gebrek aan schoon en vers drinkwater geweest door de lange tocht, waarbij de Berkel de andere schepen, waarmee het vanaf Texel vertrokken was, in ruw weer was kwijt geraakt. Nu zag de bemanning dat "de Drie Kronen" , "" de Nichtevecht"  en  "de Oegstgeest" al waren aangekomen, al had "de Oegstgeest" ook problemen gehad met veel doden, zieken en impotenten.  Impotenten waren personen, die om verschillende reden uit actieve dienst van de VOC waren gezet en vaak terug moesten naar Europa.